اغراق نمیکنم که او دینم بود در تلخیِ غم، شفای شیرینم بود من پای دلش دخیل میبستم چون: در صحنِ دلم حضرتِ مُرفینم بود ...
این متن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.