من بعد از قریب به چهل سال بودن در دنیا از امروز براى خودم یک عمر عزاى خصوصى اعلام میکنم. من به خاطر از دست دادن بهترین جوانان وطن در هشت سال دفاع مقدس، من به خاطر بانه و سردشت،من به خاطر زلزله رودبار و منجیل، من به خاطر تمام مسافران ایرباس، من به خاطر مهاجرت متخصصان کشورم، من به خاطر زلزله بم، من به خاطر هرجان عزیزى که به دلیل تحریم ها از دست رفت و هر پدرى که در این سرزمین زرخیز شرمسار خانواده اش شد ، من به خاطر غواصان دست بسته، من به خاطر حاجیان له شده زیر دست و پا،من به خاطر سربازان گروگان گرفته شده و بازنگشته در بلوچستان و هر سردار و سرباز میهن پرستى که ناجوانمردانه شهید شد،من به خاطر معتادى که سرنگ از رگ معتاد دیگر میقاپد،من به خاطر سرنشینان نفتکش سانچى، من به خاطر صورتهاى ذوب شده در اسید، من به خاطر زنى که تن میفروشد تا نان بخرد،من به خاطر هر کسى که از فشار مالى زندگى از خانه بیرون زد تا فریاد بزند اما به خانه بازنگشت، من به خاطر کودکان کار و زباله گردها،من به خاطر پلاسکو،من به خاطر گورخوابها، من به خاطر آلودگى هوا ، من به خاطر سیل جنوب کشور و زلزله غرب ایران، من به خاطر سقوط هواپیماى اوکراینى، من به خاطر این سیاهه بى پایان که خوشى هایمان را از یادمان برده براى خودم یک عمر عزاى خصوصى اعلام میکنم...و از خدا معجزه طلب میکنم و از رحمتش ناامید نمیشوم
ZibaMatn.IR