متن مهاجرت

سفر نکن...
سفر یعنی خداحافظی و جدا شدن
سفر یعنی دربدری و درد و غربت
سفر نکن!
آی که چه منتفر از چمدان و رخت سفرم!
و وقتی می بینم قصد رفتن داری
غم و غصه تمام وجودم را می گیرد
و دلم پر از اندوه می شود
سفر نکن!...

هر جا که از عشق سخن به میان آمد،
تو را به یاد آوردم
هر چه شنیدم تو بودی.
هر چه خوانده ام تو.
یاد تو ادبیات را زنده می کند
یاد تو، می آید در کلاس درس. در شعر می نشیند ، از زبان استاد جاری می شود و...

دِﻳﺖِ آﺧﺮ ﻓﺮودﮔﺎه اﻣﺎم
ﻣﻴﺸﺪن ﺧﻴﺮه ﺑﻪ ﭘﺎﻫﺎی ﺗﻮ ﻧﮕﺎم!
ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎی ﺧﻴﺲ ﻣﻴﺰدی ﺑﺎز ﺻﺪام
ﻳﻪ ﻣﻮزﻳﮏ ﺗﻮی ﮔﻮﺷﻢ!
ﭘﻠﻰ ﻣﻴﺸﺪ ﻣﺪام
ﭼﺸﺎﻣﻮ ﺑﺴﺘﻢ
ﺗﺎ ﻧﺒﻴﻨﻢ ﻣﻴﻜﻨﻰ ﭘﺮواز
ﺗﻮ ﻣﻴﺮی و رو ﻣﻦ
ﻣﻴﺨﻮره اﺳﻢ ﺳﺮﺑﺎز
اﺻﺮارم اﻳﻨﻪ
ﺑﺒﻴﻨﻤﺖ ﻋﺰﻳﺰم
ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺗﺎرﻳﺦ اﻋﺰاﻣﻢ ﻓﺮداس!

_برشی از ترانه

هر روز یکی میره!
و یه چیز خیلی عجیبش اینه که آدما دیگه...
یادمه قبلن یکی می گفت میخوام برم خارج میگفت واسه چی میخوای بری؟
الان هر کی میگه نمیخوام برم میگه واسه چی نمی خوای بری؟
این خیلی عجیبه!
هیچکس دیگه از کسی دلیل موندنو نمی پرسه
وحشتناکه...

‏من یک مهاجرم!
از رویایی به رویای دیگر...

فاطیماه نویسنده وشاعر

چه غمی داره این جمله ی سلمان امین ،‏اونجایی که میگه:
به آنها بگو رفتن های ما ه‍‍جرت نبود!
گریز بود، سفر نکردیم!
کوچانده شدیم.

مهاجرت
دلگرمی هم می خواهد
من که از وقتی
به قلب تو مهاجرت کرده ام
هر روز از سرما یخ زده ام...

آفتاب مهر بی مانند تو
بر سر و پای وجود لیلی ات
بشکفانی قلب من با مهر خویش
تا بمانی با همه بی میلی ات

من فدای چشم بیمارت شوم
ای پدر، پر میکشد از جسم تو
درد و رنج و غصه دوری ما
بشکفد نیلوفری در چشم تو

15...

می شود این تن و این وطن باهم مهاجرت کنند؟
با  آبادان و شیراز و تهران  ومازندران
با تمام بند بند این نقشه
با تمام ذره ذره ی این خاک
برویم یه گوشه دیگر دنیا
و سرود زندگی خوانیم
بر فراز قله ی فردا

هیچ کس حاضر نیست خانه اش را ترک کند ، مگر این که خانه اش / وطنش ، دهان کوسه باشد .

اگر هر آواره با خود شعری بیاورد
چه خواهد شد؟
آیا اروپا دیوان بیدلی نخواهد بود؟
با کلماتی گیج و عمیق
با حرف هایی
از تاک های دمشق و بلخ
مدیترانه چطور دلش آمد
تو را با شعرهایت غرق کند؟
دریا چگونه توانست این همه شعر را بنوشد و مست...

بعضی از چیزها تنها از دور ظاهر آرام و زیبا دارند و انسان برای نزدیک شدن به آنها نباید پافشاری کند ؛ مثل عشق ، سیاست و مهاجرت !
من بر آسمان خراش ها پرنده های مهاجر زیادی دیده ام که چشم هایشان پر از اشک بوده...


سایبر هاکا
می...

‏آدم گاهی از یک سرزمین مهاجرت می کند، گاهی از یک فرهنگ، گاهی از یک رشتهٔ تحصیلی، و البته گاهی از یک آدم. مهاجرت از آدم ها شاید سخت ترین نوعِ مهاجرت باشد.

باید از یک گوشهٔ قلبِ خودت به گوشه ای دیگر مهاجرت کنی. به آن گوشه ی کوچکِ...

‏آدم گاهی از یک سرزمین مهاجرت می کند، گاهی از یک فرهنگ، گاهی از یک رشتهٔ تحصیلی، و البته گاهی از یک آدم. مهاجرت از آدم ها شاید سخت ترین نوعِ مهاجرت باشد.

باید از یک گوشهٔ قلبِ خودت به گوشه ای دیگر مهاجرت کنی. به آن گوشه ی کوچکِ...

این بار تماس ویدیویی نگرفته بود، نمی خواست چشم های پف کرده اش را مادرش ببیند اما هیچ جوره نمی توانست بغضش را از پشت تلفن پنهان کند.
می گفت دلم را خوش کرده بودم به تکنولوژی که هزاران کیلومتر فاصله را از میان برداشته، هر روز می بینمتان، گوشی...

برای مردم جایی که من در آن زندگی می کنم، قانون یک متر فاصله ،

قانون جدیدی نیست. اینها اساسا فرهنگ ماچ و بغل و بوسه را ندارند. حتی همان دست دادنشان هم آداب خاص خودش را دارد. اینها آدم لحظه اول پریدن و دست دادن و خودمانی شدن نیستند....

گاهی دلت می خواهد ؛
چمدان دل را ببندی ... ؛
و با بال خیال ؛ به یک جای دور سفر کنی
...شاید جایی که مرغان مهاجر می روند ؛
... مهاجرتی بی بازگشت
یا جایی فراتر و دورتر ؛
... آنجا که سیمرغ افسانه ای اسطوره ها ؛
به...

ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍهند ﺑﻪ ﮐﺎﻧﺎﺩﺍ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﮐﻨﻨد

6 خرداد سال 99 ﺑﺎ ﺩﺳﺘﻪ ﻏﺎﺯها از تالاب انزلی ﺭﺍﻩ ﻣﯿﻔﺘﯿﻢ
لطفا به اشتراک بزارید ﮐﺴﯽ ﺟﺎ ﻧﻤﻮﻧﻪ!!!

هشت دقیقه
تا مرگ زمین مانده ست
و رسیدن من به تو
مادرم !
دو سهره ی کوچک
در گودی چشم هایم لانه کرده بودند
هر روز کمی از منم
وتنم...
انگار هشت دقیقه
به مهاجرت چشم هایم مانده است
کور شدم
کور

این همه مرگ
ارزش آن زندگی را...

تازه مهاجرت کرده بودم، مثل بقیه دوست های ایرانی ام وقتی می خواستم تو دانشگاه برم دستشویی یه بطری آب با خودم می بردم، یه بار ی ایتالیایی بهم گفته بود چرا شما ایرانی ها همتون موقع توالت رفتن تشنه تون میشه؟!

جای خالی سلوچ وقتی خانواده مجبور به مهاجرت میشن البته نه ازخوشی بلکه از درماندگی و فقر و نداری با همه مصیبتهایی که به مرگان و فززندانش گشته تجاوز تحقیر دلم برای همشون میسوزه برای پسر بزرگش که یک شبه موهاش سفید شد و باید میماند اینها میرفتن به کجا؟؟اما...

فکر کن سالها درس بخونی، بری دانشگاه، مدرک زبان بگیری،
پذیرش از دانشگاه بگیری،
با دنگ و فنگ ویزا بگیری، به سختی پول مهاجرتتو جور کنی،
با دوستا و خانواده و وطنت ؛
خداحافظی کنی،
صدبار دو دل بشی،
با بغض سوار هواپیما بشی و
چند لحظه بعد
سقوط... و...

من بعد از قریب به چهل سال بودن در دنیا از امروز براى خودم یک عمر عزاى خصوصى اعلام میکنم. من به خاطر از دست دادن بهترین جوانان وطن در هشت سال دفاع مقدس، من به خاطر بانه و سردشت،من به خاطر زلزله رودبار و منجیل، من به خاطر تمام...

مهاجرت داستان عجیبیست
از آن داستان هایی که مطمئنم که آدم هایش بی اندازه شجاع هستند !
آنقدر که توانستند که از همه چیز دل بکنند
چند کیلو اضافه بار ضروری بریزند توی چمدان ،برای آخرین بار خانه و کوچه و عشق و خانواده را نگاه کنند و دور بشوند...