فرسنگ ها دورم از چشمانت،

آنقدر دور که لمس دستانت

برایم غیر ممکن ترین آرزوست.

هر روز به اندازه ی تمام فاصله مان

دلتنگی ام را از بر می کنم.

هر روز نگاهت می کنم ...

عکس هایت را ورق میزنم ...

مچاله می شوم و

بغل می کنم خودم را،

ولی نه نمی شود...

آغوشت چیز دیگریست!!!

مهربان تر است...

من به گرمای تنت محتاجم.

دلتنگم...

سخت دلتنگم و

این حکم دادگاهِ مجرمیست

که جاده ها قاضی اش باشند

و قضاوتش کنند...
ZibaMatn.IR