همسایه کناری ام غمگینم می کند.
زن و شوهر صبحِ زود بیدار می شوند،
سرِ کار می روند،
عصر باز می گردند.
یک پسر و دختر بچه دارند.
ساعتِ نُه شب، همه چراغ های خانه خاموش است.
صبحِ فردا نیز، زود بیدار می شوند،
سرِ کار می روند،
عصر باز می گردند،
ساعتِ نه، خاموشی.
همسایه کناری ام، غمگینم می کند.
آدم های خوبی هستند،
دوستشان دارم.
اما حس می کنم در حال غرق شدنند،
و من نمی توانم کمکشان کنم.
گذرانِ زندگی می کنند.
بی خانمان نیستند.
اما بهای گزافی می پردازند.
گاهی در میانه روز،
به خانه شان می نگرم،
و خانه نگاهم می کند.
خانه، می گرید.
می توانم حس کنم.
ZibaMatn.IR