حقیقت این است که
محبت بیش از حدم،
از آدمها یک خودشیفته ساخت!
آنقدر محبت می کردم که با خود خیال می کردند
بقیه ی آدمها هم مانند من همان قدر دوستشان دارند...
تلخ است ولی عجیب شرمنده ی خودم شده بودم
وقتی می دیدم محبتم را به پای وظیفه و عادت میگذارند!
به خودم که آمدم دیدم فقط در حق خودم و ارزش هایم خیانت کرده ام...
حقیقت این است
گاهی وقت ها آنقدر خودمان را
دست کم میگیریم و سطح توقعمان را پایین می آوریم
که آدمها به کل خود را فراموش می کنند
و توَهم بهترین بودن
به آن ها دست می دهد.
یادمان باشد:
گاهی وقتها بزرگ کردن آدمها،
رابطه ی مستقیمی با کوچک کردن خودمان دارد...
ZibaMatn.IR