سالهاست منتظر نشسته ام
سالهاست چشم دوخته ام به پنجره
درست کنار همان پنجره ای که دستانمان را رنگی کردیم و به پنجره زدیم تا یادمان باشد ابدی بمانیم.
کجایی مرد ؟
نکند غیرت مردانه ات بگذارد دستانم جلوی پنجره به امید تو خالی بماند
سالهاست زیر برگ های پاییزی تنهایی قدم میزنم ، یادت می آید ؟
در روز های سرد پاییز دستانم را بین دستان مردانه ات قفل می کردی و میگفتی رهایم نکن ، الان چه شد که خودت رفتی؟
سالهاست به نبودنت فکر میکنم ، بودی اما کنارم نه! میبینی ؟ پارادوکس عجیبی دارد این وجود داشتنت
ای کاش ان روزی ک امدی و قلبم را به نامت زدی ، نفس هایم را به نفس هایت گره زدی ، چراغ عشق را در دلم روشن کردی ، وجودم را به وجودت وابسته کردی میگفتی ، میگفتی ماندنی نیستی
برایت گفته ام که چقدر دلتنگم ؟
ZibaMatn.IR