از کدام امید بنویسم وقتى هر روز این همه آه که از این خاک به آسمان بلند است،ابرى میشود خون چکان؟
اینجا ازشفافیت کدام هوا،از بوى کدام نان،از سبزى کدام گیاه، از نگاه کدام کودک، از گوارایى کدام آب، از معصومیت کدام حیوان امید بیرون میزند که قلبم برایش خانه پروانه ها شود؟
نه همسایه...
باغ ما تا گلو در پاییز است
ما سالهاست بهار را از دور میبینیم که از ما میگریزد...
ZibaMatn.IR