تا مٵمن آرامشم ابروی کمان شد
توصیف تو، دلچسب ترین شعر زمان شد

من با دگری صحبتی از عشق نکردم
تا قلب بهارانه ی من، دست خزان شد

طوفان نگاه تو، دلم را بهم اش ریخت
آرامش دل، دست همان نیمه ی جان شد

از بس گسلش زلزله خیز ست نگاهت
کار دل من، در همه ی روز تکان شد

" هرگز به تو، دستم نرسد ماه بلندم"
هر چند که دلبستگی ام، از تو نهان شد

هر چند که آرامشم از چشم کسی شد
این قصه به اندیشه او وهم و گمان شد

تا گفت که پایان ره عشق، کجا شد؟
آن آرش قلبم، طرف تیر و کمان شد
ZibaMatn.IR