دور ایسام
چوم دکف دینم
گب، بوجور ایسا؛ بی لیباس گردِه
خنده، بی ایسکت...

هینفر نِئسا (لانتی ترس) بَبَه
خجالت، کفتِه داغ ِفورش ِسر-
کورشاَ بوسته یه؛ پرپراَ دَره...

خوفتن ِموقع، همّه خوفتِه اید
خواب ِ میانم جان کنش نناَ
برق ِسیم، ببو هَلانه لافند
روشنی فوجَه هَرتاَ هِرّه یاَ
پنبه دانه، نیه خواب ِنَقلِ شین

اَینه دِئندرم -
اِیتاَ گیل آمارد
صدکرور سال پیش
بوشو کشکشان
سنگ ِسر بکَند :
(خورشید ِخوفتن -
من، مرا یافتن -
ایپچَه دِئراَ بُ )

محسن آریاپاد

برگردان:

خیلی دور هستم
در چشم انداز می بینم
حرف، در بالاست، بدون لباس می گردد
خنده، بدون قیّم...

هیچ کس نیست که مارترسیده باشد
خجالت، افتاده است سرِ ماسه ی داغ
داغ زده است؛ دارد پرپر می زند
موقع خوابیدن همه خوابیده اند
سیم ِبرق، ریسمان نانو شد
روشنی، جلوی هر خانه ریخته است
دانه ی پنبه، متعلق به قصه ی خواب نیست
دارم آیینه می بینم -
یک گیل آمارد
پنجاه میلیون سال پیش
به کهکشان رفت
بر سنگ نوشت :
(خوابیدنِ خورشید -
خودم را یافتن -
کمی دیر شد)
ZibaMatn.IR