روزی که از یاد می بردی مرا

این کلاف کهنه از هم پاره شد

روح من چون واژه ای بی محتوا

در کتاب زندگی آواره شد

این کتاب زندگی افسانه بود

هر ورق افسانه ای امیّد وار

ناگهان آتش زدی بر پیکرش

آتشی پر شعله ودیوانه وار

تو که میگفتی منم عاشق به تو

پس چرا این قصه را آتش زدی

مهر تو از قلب خود بیرون کنم

بی جهت در داستانم آمدی
ZibaMatn.IR