‍ کاَشکی آسماَن ببم تا تی نیگایاَ دواَرم
بکَنم خورشیداَ از جا تی کشه تاَن بکاَرم

شب ببم شاَید باَیی ایبچه مئره سو بزنی
من باَزین ستاراَناَ تی واستی سرپا بداَ رم

اگه تی دیل پوراَ به، خودم ای دریا ابراناَ
پوره ارسو بوکونم می چومه گوشه واَکاَرم

گمه بلکی تو بایی، می جاناَ جوم جوم دکفه
تا خروسخوان هَچینی تی قدماناَ شوماَرم

صوبه سر ای دنیاَ ناجه یاَ غمه خنده مراَ
ایسکته پایه کونم می گولی بغضاَ خشاَ رم

ترجمه :

ای کاش آسمان بشوم تا از نگاهت گذر کنم
خورشید را از جا در بیاورم و در عمق آغوشت بکارم

شب بشوم تا شاید تو بیایی و ذره ای برایم روشنایی کنی
بعد من ستاره ها را بخاطر تو(به احترام تو) سرپا نگهدارم

اگر که دلت پر از غم بشود، دریایی از ابرها را
پر از اشک بکنم و گوشه چشم هایم ردیف کنم(بچینم)

با خودم می گویم که بلکه تو بیایی،به جانم وسوسه می افتد
که تا سحر بیخود قدم های (آمدنت) را شماره کنم

بعد سر صبح با خنده غم آلود دنیایی از حسرت(آرزو) را
تکیه گاه(ضامن) چوبی درست می کنم و به وسیله آن بغض گلویم را می فشارم(تا نشکند و فرو نریزد)



ایسکته پایه: ضامن چوبی که به دیوار یا زیر شاخه های سنگین درختان میزنند تا مانع فرو ریختن دیوار و یا شکستن شاخه شود.
ZibaMatn.IR