منم آن چایِ خوش رنگ روی فنجان حلقه دستان تُ ..
کز دهانِ تو بیوفتادُ ،
درون سرد شدم ..
منم آن تلخ شده ، رانده شده ..
منم آن تیرِ و تاریک شُده ..
تویے آن دلبرِ چایی به دست ..
تویے آن غرق شده ،
در قفسِ افکارت تا ابد بند شده ..
منم آن مویِ سپید ،
لابه لایِ خوشهِ های گندمت ..
تویی آن داس بدست ،
در کمینِ من .. در کمینِ گندمُ نوری عَبَث .
ZibaMatn.IR
