متن داس

منم آن چایِ خوش رنگ روی فنجان حلقه دستان تُ ..
کز دهانِ تو بیوفتادُ ،
درون سرد شدم ..
منم آن تلخ شده ، رانده شده ..
منم آن تیرِ و تاریک شُده ..
تویے آن دلبرِ چایی به دست ..
تویے آن غرق شده ،
در قفسِ افکارت...

دکفتم
داره مره آسمانه جان
تا کمر روت

افتادم/با*داره به تنِ آسمان/تا کمر در گِل
....
*داره : نوعی داس برای دروی برنج

میخواهم تکان بخورم اما نمی توانم انگار که بدنم احساس
ندارد...
بوی گسِ خاک تا مغز و استخوانم رفته
تلاش می کنم تا به یاد بیاورم کجایم که به ناگه حرکت جانوری را روی پوست صورتم احساس می کنم می ترسم و میخواهم فریاد کنم و پرتابش کنم اما صدا...