100 متن کوتاه باران ۱۴۰۳ جدید 2025

آسمان تویی...
و باران گریه ی ابرهایست که دستشان به تو نمیرسد...
دریغ از اینکه تو آسمان هستی...
و همیشه آنها را در آغوش گرفته ایی...
رشک با فهم به از اشک بی فهم...

دعا میکنم غرق باران شوی

چو بوی خوش یاس و ریحان شوی

دعا میکنم در زمستان عشق

بهاری ترین فصل ایمان شوی . . .

ای معلم تو را سپاس :
ای آغاز بی پایان،

ای وجود بی کران ،

تو را سپاس
ای والا مقام ،

ای فراتر از کلام،

تورا سپاس.
ای که همچون باران بر کویر خشک اندیشه ام باریدی
روزت مبارک

هیچ بارانی رد پای خوبان را از کوچه های خاطرات نخواهد شست

میچسبد در این بهار
کنارِ این شکوفه ها
کنارِ باران های بی قرار و ناگهانی اش
یک فنجان چای "بهار نارنج"
که کنارش آدمی از جنس عطرِ اردیبهشت نشسته باشد...

چه لذّتی دارد از فردای نیامده نترسیدن ، گوش به باران دادن ، چای درست کردن ، پادشاه وقت خود بودن ...

آرام باش ای دل غمگین!
از شِکوه بس کن؛
پشت ابرها هنوز خورشید می درخشد؛
سرنوشت تو همان است که دیگران دارند.
در هر زندگی باید بارانهایی فرو ریزد و برخی روزها تیره و حزن انگیزن باشند.

این بهارِ ناب، چون شعرِ تَر است
مثل یک دیدارِ تازه، نوبر است

آسمان، آیینه کاری می شود
در زمین، آیینه، جاری می شود
.
می شود با خطّی از باران نوشت:
بهترین ماهِ جهان، اردیبهشت...

برف پاک کن بیهوده جان میکند
باران این سوی شیشه از چشم منه!

زندگی را به من آموخت
آنکه با ،باران آمد
در باران رفت…….

باران

المیرا پناهی درین کبود

نعمت فقط برف و باران نیست
گاهی خدا رفیقی نازل می کند، زلال تر از باران

باران هم بارید
باد وزید
آسمان ابری شد
نه باران شست
نه باد برد...
چگونه است
این دلتنگی های آدمی؟؟

تو اگر باشی و من باشم و باران باشد
به بغل می کشمت گر چه خیابان باشد!!

شده باران بزند، خاطره ای درد شود؟

بی تو هر شب، منم و صد شب بارانی و درد..

ابر اگر از قبله آید، تند باران می‌شود
شاه اگر دزدی نماید، مُلک ویران می‌شود

بی رحم ترین حالتِ
یک شهر همین است
باران و خیابان و من و جای تو خالی ...

مگر من از این شب ها چه می خواهم؟
به جز جاده های مه گرفته ی شمالی
یک دل سیر نم باران
یک موسیقی آرام
یک دنیا دل خوشی کنار تو...

‏گاهے برای خوب شدن حالت
نباید سمت آدم ها بروے...💫🍓
گزینہ های امن تر و مطمئن تری، نیز هست:
باران
هوا
موسیقے
قهوه
☕

فردا اگر روز خوبی بود
مرا برای دیدن باران،
برای قدم زدن کوه های پاییزی،
برای رقصیدن در برگ ریز،
برای دوست داشتن
بیدار کنید؛
از گریستن خسته ام؛
از رنج ها، خسته تر...

ببخش باران
تو هی میباری و ما
هی شسته نمیشویم!

- نواز ش هایت:


بارانِ،
نوازش دست هایت را
بر گیسوانم ببار - تا،،،
بهار بیایدوُ،
موهایم بویِ بابونه بگیرد!

دلبرجانم هیچ میدانستی که باران همان اشک شوق ابرهاست که روانه میشود بر سر عشاق تا دوباره حس طروات را به کوچه خیابان های مرده شهر بازگرداند

نت به نت،
صدای خیس باران،
به طراوت می انگیزاند:
موسیقی احساس مرا،
در آبی های بی کران...
زهرا حکیمی بافقی (کتاب گل های سپید دشت احساس)

محبوب من
.
شما نباشی؛ همه ی بغض های جهان در گلوی من است
کوچه ها را یکی یکی ورق میزنم
از پاییز راهی به شما پیدا میکنم
باران های درونم آغاز میشود
محبوب من؛ بی تو پاییز دوران سختیست...

‏دلم
به عظمت باران برایت دلتنگی
میکند!
امروز عجیب... بی تو میمیرم...

باران که می بارد دلم برایت تنگت تر می شود...

راه می افتم،

بدون چتر،

من بغض می کنم،

آسمان گریه می کند !

من می روم
و کلیدِ این خانه ی دلگیر را
زیر هیچ گلدانی نخواهم گذاشت.
دلتنگ که شدی
آمدی نبودم
نگرد!
باران،
هرگز شبیهِ آنچه بود
به آسمان بر نمی گردد...

‏ﺩﻭﺳﺖ ﺧﻮﺏ ﻏﻤﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﻧﻤﯽ ﺑﺮﺩ ،
ﺍﻣﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ِﻏﻤﻬﺎ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺎﯾﺴﺘﯿﻢ
ﺩﺭﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﭼﺘﺮ ﺧﻮﺏ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ ،
ﺍﻣﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﯾﺴﺘﯿﻢ...

تا که رفتی از کنارم
ناگهان باران گرفت
ابر هم گویا توان
این جدایی را نداشت...

تلق تلق نم باران زند به پشت من ؛ ای داد
ببین ؛ به نم باران هم ؛ چه بی جوانه شدم
و لحظه ای گذری عاجزانه می پرسم
جواب می دهد از قبل چه پیرترانه شدم

حکمت باران در این ایام می دانی که چیست ؟

آب و جارو میشود بهر محرم کوچه ها . . .

السلام علیک یا اباعبدالله

دلم باران سرد صبح پاییزی هوس دارد
که نم نم می رسد از راه و
عاشق می شود شهری ...

مهربانم
عمرت به شیوه ی باران پُر از تکرارِ طراوت باد…
میلادت مبارک

عشق خیس شدن دو دلدار
در زیر باران نیست
عشق این است
که من چترم را به روی دلدار بگیرم و او نبیند
نبیند و هرگز نداند که چرا در زیر باران خیس نشد

حوالیِ تو
دلتنگی چگونه است؟
اینجا که
باران می زند...!

آسمان، چشمانت
گریه هایت باران
گونه هایت چو افق وقت طلوع
به شب خانه ی من آوردی
روز را با قدمت

پناه مى برم به خیال از شرِّ حقیقت...
بیا باران بزنیم و مست بشیم...

قالیچه و ایوان قشنگی دارم

موسیقی باران قشنگی دارم

پاییز و هوای خش خش خوشبختی

من با تو چه آبان قشنگی دارم

باران زد و پاییز مرا یاد تو انداخت
چشم و مژه تر شد دل و دلدار کجایی ؟

چشمانم ابری ست؛
همراهم--
چتری خواهم داشت
--به احتمالِ باران!

هی باران...
ببار...
من سفر کرده ای دارم!
که پشت پایش آب نریختم..!!

و به همراه همان ابر که باران آورد
مهربانی خدا در زد و مهمان آورد

بیخیالِ غمِ هر روزه ی دنیا جانم
چای و شعر و نمِ بارانِ خزان
خودمانیم
ببین !
جمعه چه کیفی دارد :)

چه چیزی در جهان از قطار ایستاده در باران غم انگیزتر است ؟

باز باران زد تو چتر خویش را برداشتی
شهر را برهم زدی صد آفرین گل کاشتی
زنده کردی در دل پاییز شهر مرده را
توی آستین ات همیشه چیز بهتر داشتی

شست باران
همه ی کوچه خیابان ها را...
پس چرا مانده غمت بر دل بارانی من...؟

باد و باران هر دو می کوبند بر صورت!!!

بیا که آن گذشته ای را که خیلی زود به گذشته ملحق شد دوباره بیاد آوریم و این بار آن را در حال به خود هدیه کنیم و زره زره آن را تماماّ نفس بکشیم.

دلتنگ توام
همانند بیابان که
دلتنگ باران است

نخ باران

به سرانگشت تداعی تو وصل است

یاد می‌آورمت

ابر می‌آوری‌ام.

برای قطره‌ی باران تکامل یعنی افتادن
پدر میگوید افتادن برای مرد چیزی نیست

خاطره ها ،
ازچشم نمی افتند
با
ر
ا
ن
که می بارد
تازه تر می شوند

چترت را بگیر
چشمهای من
بزرگ شدیہ
بارانند!

مثلِ باران افتادم به دلَت
راست می گویند هر اُفتادنی پایان کار نیست،
این افتادن آغازِ دلدادگیست.

گاهی دلم شور می زند
باران که می زند نگران چشم های توام که بارانی شده
و من چقدر بیشتر از همه
زیر بارانی که تو می باری خیس می شوم...

حتی در بدترین روزها امیدت را از دست نده همیشه قشنگ ترین باران از سیاه ترین ابر می بارد...

وقتی دلم گرفت زیر باران گریه کردم...
وقتی اشکهایم میان قطره های باران گم شدند،
تازه فهمیدم
غم من چقدر کوچک است
و غم آسمان چقدر بزرگ...

دلم
به عظمت باران برایت دلتنگی میکند؛
امروز عجیب بی تو میمیرم ...

بی رحم ترین قطعه پاییز چنین است
باران بزند، شعر بیاید، تو نباشی...

جریان دارد
رنگین‌کمانی
از عشق
در رگهای‌‌َم

مرا با هر باران
به یاد بیاور.

قسم خوردم به چشمانت فراموشت کنم اما
چرا باران که می‌گیرد فقط یاد تو می‌بارد؟

باران که میبارد
دلم برایت تنگ تر می شود
راه می افتم بدون چتر
من بغض می کنم،آسمان گریه
.

آبان ماهى ها زیباترین چشم انداز پاییزند...وقتى باران با نام آنها برگهاى خشک را رنگین می کند و عشق و محبت را به روی احساس تمام آدم ها می پاشد !

ما دو پیراهن بودیم
بر یک بند... یکی را باد برد
دیگری را باران هر روز
خیس میکند...

دوست داشتن هاى اولِ صبح
آنجا که هنوز،
درگیرِ روزمرگى نشده اى...!
آنجا که چشم باز میکنى،
و هواىِ یار در سر می پیچد!
عجیب میچسبد
فکرش را بکن، باران هم ببارد...!

و نگاهی

پنجره

باران

شد..!

برف همان دوستت دارم های باران است
که روی دستان سرد ابرها باد کرده است

شده باران بزند
بر بدن پنجره ات ؟
ناگهان بغض بیافتد
به تنِ حنجره ات ؟

دلم برای "تو" تنگ است
برای باران...
برای گام برداشتن در خیابان
خسته ام از اسارت
از قرنطینه...
خسته ام ازین دقایق بیجان
دلم آزادی می خواهد
شوق می خواهد
زندگی می خواهد.!

آسمان را ببین!
با آنکه همه جهان ،در آغوشش هستند برایشان اشک می ریزد.
آسمان اشک میریزد ؛
تا گلی دوباره متولد شود
تا درختی،شکوفه دهد
تا انسانها با دلی غمگین،زیر باران قدم بزنند

ای خوش آن عمر که در شغل محبت گذرد
حیف از آن عمر که درناله. وحسرت گذرد
ای خوش آن دل که مشغول محبت گردد
حیف از آن عمر که دائم به بطالت گذرد

زمین باران را صدا میزند ، من تو را

•Im jealous of the rain
When it touches your skin.
حسودیم میشه به بارون
وقتی میشینه رو صورتت !

مرا بسپار در یادت

به وقت ریزش باران، نگاهت گر به آن بالاست

و در وقت دعا قلبت مثال بید میلرزد،

دعایم کن که من محتاج محتاجم

دوست دارم/ مثل یک استکان چای داغ دم غروب/ کنار پنجره ی پاییز /بخار شیشه و باران...این کیف کوچک ساده را به دنیا نمی دهم عزیز!

باش
بی تو پاییز
بی تو باران
مرا خواهد کشت

ای کاش، آدمی وطنش را
مثل بنفشه‌ها
(در جعبه‌های خاک)
یک روز می‌توانست
هم‌راه خویشتن ببرد هر کجا که خواست
در روشنای باران
در آفتاب پاک”

ابری ترین
هوای منی و خودت نمی دانی
وقتی به تو فکر می کنم
چقدر باران می بارد...

ابر ابر ابر
ابر ابر
باران باران
باران
باران باران


آهی ست
گرفته سینه ی آسمان را

باران بند آمد

ولی نبودن تو همچنان میبارد

باران بند آمد

ولی دوست داشتن تو بند نمی آید . . .

حال خراب حضرت پاییز،
مال من
شأن نزول سوره ی باران،
به نام تو
تنها نه من به مهر تو،
آذر به جان شدم
دلتنگی دقایق آبان
به نام تو.

باران میراث خانوادگی ما بود
کوچک که بودم…
از سقف خانه ی ما میچکید
بزرگ که شدم از چشمانم!!

همیشه سعی کردم
درد دوریت را
با خیابان ها در میان
بگذارم
قدم بزنم
حتی شده ساعت ها
تا نبودنت را به خانه نبرم
اما هر بار برگشتم
باران را دیدم
که از هر گوشه خانه
بند نمی آمد

انتظار/لانه کرده کنج اتاق/شب/سر و تن می‌شورد/در باران پاییزی .

یکشنبه غم انگیزیست

باران میبارد

هم از آسمان

هم از چشمهای من

مثل همیشه یکشنبه تکرار میشود

اما مثل همیشه تو نیستی

حرفی بزن به لهجه‌ی باران که مدتی‌ست
این بغض کهنه منتظر یک اشاره است

برف ببارد یا باران
برای باور زمستان همین جای نبودنت کافی ست!

من از رایحه ی کاه گلی فهمیدم
که کسی باز باران شده است!

ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻋﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻪ ﺗﭙﻪ‌ﻫﺎ ﻣﯽ‌ﺭﻭﻧﺪ ، ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﭼﺘﺮ ﻣﯽ‌ﺑﺮﻧﺪ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﺷﺎﻥ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ

و بعد نوبت آبان رسید و بارانش

شب عذاب و خیابان راهبندانش

آنقدر دوستت دارم که
پروانه ها گیج میشوند،
گل ها تعجب می کنند
و باران دلش آب می افتد
تولدت مبارک

آیا ما سزاوار بودیم
تمام خیابان را در باران برویم
و در انتهای خیابان کسی در انتظار ما نباشد؟

بوسه برف
کوه رابه هم ریخت
بوسه باران
زمین را غرق کرد
تو بیرون نیا
برف و باران را
به گردن تو می اندازند ! ...

اسفند من! تو آخرین ماهی، الهی!
باران تو، بر اول و آخر ببارد

باران که شدی مپرس این خانه کیست
سقف حرم و مسجد و می خانه یکیست

تو را خدا به زمین هدیه داده، چون باران

که آسمان و زمین را به هم بیامیزی

ای که دنیای منی
روح منی! جان منی

می شود یک قدمی
با من عاشق بزنی

زیر باران، دو نفر
در بغل هم چه شود ...
تو بگی عاشقتم
من بگم ای جانِ منی


️️️

باران است و بهار ،
من هستم و دوست داشتنِ تو ،
چه فَصلِ روح نوازی ست ، جَهان .

نمی دانم اگر باران نبود
شعر از کجای دلم چکه می کرد!

پاییز،آمدنش را
با باران جشن گرفت...!