افکار، زنجیر شده!
انسانیت، غریب و تنها مانده!
کالبد آزادی در قفس، خونِ جگر خورده!
این ماهیت روزگاری ست،
که روحِ ما را به بند کشیده است.
که اگر خیری هم در آن باشد
طولی نمی کشد تا به ویرانی میل کند.
این جا برای جویندگانِ نجات،
تنها راهِ باقی مانده؛
کناره گیری از نفس کشیدن است!
کسی که در جاده ی عدالت قدم بگذارد،
هیچ گاه طعمِ رسیدن به مقصد نهایی را؛ نخواهد چشید...
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
