بسم رب المهدی
نشسته ام در آستان انتظار یادی که ؛
قطعا آمدنش ؛ تنها راه نجات بشری ست
وقتی که _او_ رفت من نبودم
نمی دانم وقت آمدنش من هستم ؟ ؛
★★★★★
... با من بگو از آمدنت ؛
_آیا روز بازگشت به دنیای پردرد ما !؛
من نیز هستم ؟؟؟ یا زیر سنگی سرد انتظار می کشم ؛
شنیدن « انا المهدی » گفتنت را !!! ؛
با من بگو ؛ من طاقتش را دارم
ای یار مهربان و پدر گرانمهری که ؛
کسوت امامت و ولایت از خدای جانان داری
تو بیا حتی اگر ؛ من غزل خداحافظی را ؛
با درد خوانده باشم ... ؛
زیرا اطمینان دارم صدای زیبایت ؛
مرا از خواب سنگین زیر سنگ بیدار خواهد نمود
و با کفنی از درد لباس رزم می پوشم و ... ؛
به یاری ات برخواهم خواست
در تمام دعای عهدهایم با تو ؛
این آرزو را هر بار با امید تکرار کرده ام ... .
ZibaMatn.IR