متن نجات

کاش می‌توانستم چیزی بگویم
از این گونۀ خطرناک رو به انقراض
در خوابی سرگردان
وحشت‌زده از همه‌چیز
دور از خویش و این جهان
گونه‌ای به دور از انسانیت
غریبه با عشق و رؤیا
نسیمی که دری را گشود
و نجات داد آن آدمهای یگانه در خیال
خیال خوش عشق در...

دست تبرها را باید بوسید
همین طور
پای چوبه های دار را
که از بطالت نجات دادند
جنگلِ بکرِ پَکَر را...
«آرمان پرناک»

دریا
سوار کشتی شد و رفت...
انتظار نوح را می کشم
که من را از من نجات دهد
«آرمان پرناک»

تنها راه نجات زندگی عشق ورزی است
به همین سادگی

عشق یعنی دوره گردی؛خانه میخواهی چکار ؟
سر فدا باید کنی ، پس شانه میخواهی چکار؟
حکمِ طوفانی که باید غرقِ آغوشش شوی ...
قایقی بهرِ نجات ، دیوانه میخواهی چکار ؟

بیهوده دل به دریا زدی قایق

غریق ، نجات نمی یابد

عشق به جذاب بودن یا نبودن کاری ندارد. ربطی به بلوز و دامن و ژست و آهنگ بخصوص و یا جنگل و دشت و کوه ندارد. عشق حتی در آن سخت ترین و مشکل ترین شرایطی که بشر، اگر بشر باشد پیوسته گرفتارش می شود، در آن کنج عزلت و...

دنبال کسی نگرد
که دارد غرق می شود
مرا
که اینقدر آرام
روی صندلی نشسته ام
و دارم چای می نوشم
نجات بده

استیصال آنجاست که دستِ نیاز باشد و توانِ اِجابت نه
استیصال آنجاست که دَمِ زجر باشد و بازدمِ رهایی نه
استیصال آنجاست که طوفان باشد و پناه نه
فریاد باشد و پژواک نه
مرگ باشد و نجات...
استیصال
اینجاست!
من اما
تا واپسین توان و بازدم و پناه و پژواک...

دنبال کسی نگرد
که دارد غرق می شود
مرا
که اینقدر آرام
نشسته ام و دارم
چای می نوشم
نجات بده

و در آن لحظه که در دریای چشمانت غرق میشوم...
تنها صدایت غریق نجات من است♡

این شهر ، بیش از هرچیز حال خوب می خواهد ،گاهی تنها یک تلنگر کوچک کافی ست برای دوباره بلند شدن و روشن شدن کورسوی امیدی در درون.فهمیده ام آدمی حتی درمواقعی که فکر میکند دیگر زنده نمی ماند بازهم بدنبال راهی میگردد تا به جهان بازگردد. مردمان این شهر...

غریبی عاشقم
غرق در امواج نگاهت
که دریا دریا
دورم از ساحل آرامِ آغوشت...
مرا ببین!
چه غریبانه در گردابِ تنهایی
نفس نفس زنان دست و پا میزنم!
آه... ای کشتیِ نجاتم ! مرا دریاب...
دستانم را بگیر و به آغوشت کشان...
نجاتم بده
از شرارت این طوفان بلاخیز و...

باید به فکر ساختن یک بادبادک بود،
هنوز هم با مشتی نخ و کمی کاغذ
میشود به گیس طلای خورشید رسید!
کودکی که با مسلسل بازی کند،
جهان را نجات نخواهد داد.

آگاهی از عمل نادرست اولین قدم برای نجات است ... شما باید خودتان را مجبور کنید که قبل از اصلاح آن را انجام دهد.

نشستم رو به درگاهت، در این شب های نورانی
خداوندا نجاتم دِه، از این دنیای ظلمانی

همه ی ما، همه مون، قوی ترین ها، ضعیف ترین ها،
باهوش ترین ها، دیوونه ترین ها، محکم ترین ها.
همه مون گاهی اوقات نیازمند به یک ناجی هستیم ،
که به موقع برسه، که نجاتمون بده.

بسم رب المهدی
نشسته ام در آستان انتظار یادی که ؛
قطعا آمدنش ؛ تنها راه نجات بشری ست
وقتی که _او_ رفت من نبودم
نمی دانم وقت آمدنش من هستم ؟ ؛
★★★★★
... با من بگو از آمدنت ؛
_آیا روز بازگشت به دنیای پردرد ما !؛
من...

دلم میخواست
می شد مثل اعضا بدن
احساس را هم اهدا کرد !

اصلاً هر کسی
هر چیز به درد بخوری که دارد را باید اهدا کند
وصیت می کردم
احساسم را قسمت کنند
میان هزار زن
هزار زن
با دستانی سرد
و نگاهی بی روح
زنانی که طعم عشق...

لطف بزرگ خورشید
گرما نیست
سایه ای ست که مرا از تنهایی نجات می دهد...

دست آخر، خودت باید قهرمان خودت باشی، چون بقیه همه سرگرم نجات دادن خودشونن

عشق یعنی خاطراتِ مشترک
گاه یک راهِ نجاتِ مشترک

من سیبِ کرم خورده ام
بگذار رویِ همان شاخه بمانم
اینگونه شأنم بالاتر است
شاید نیمه ی سالمم
کلاغی را از
گرسنگی نجات داد...

ﺍﻟﮑﺴﺎﻧﺪﺭ ( ﮊﺍﻥ ﭘﯽ ﯾﺮ ﻟﻮﺩ ) :

ﭘﻮﻝ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﺑﺮ ﻏﺬﺍﯼ ﺑﺪ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻧﯿﺴﺖ
ﻣﻦ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﭽﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﺘﺎﺏ ﻣﯽﺩﺯﺩﯾﺪﻡ ، ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﻓﻘﺮ ﺩﻟﯿﻞ ﺑﺮ ﺑﯽ ﺳﻮﺍﺩ ﻣﻮﻧﺪﻥ ﻧﻤﯽﺷﻪ
ﮐﺴﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﻭ ﻧﺠﺎﺕ میدﻥ، ﺑﭽﻪﻫﺎ ، ﺳﺮﺑﺎﺯها ﻭ ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻦ .

ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﺭﻭﺳﭙﯽ...