قسم به عشق ، که دنیای من اگر دنیاست
بیا برای تو باشد هر آنچه در فرداست
که عمر من ، صد و پنجاه سال اگر باشد
تمام عمر ، فقط فرصتم همین حالاست
به قدر لذّت یک لحظه چای نوشیدن
به برکتِ گل سرخی که نقش فنجان هاست
چقدر قطره ی باران که زیر پا افتاد
ولی طریقتِ دریا هنوز پابرجاست
چگونه می شود از پشت دود ماشین ها
برای پنجره ثابت کنم جهان زیباست ؟
فقط خداست که هر جا و هر زمانی هست
بگو که با همه ی شهرتش چرا تنهاست ... ؟
ZibaMatn.IR
