ما اگر توی خیابان دو نفر را ببینیم که به جان هم افتاده اند اصلا تعجب نمیکنیم!
شاید کمی کنجکاو شویم و بخواهیم بفهمیم علت دعوایشان چیست!
اما قطعا متعجب نمیشویم.
یا مثلا اگر ببینیم یک موتوری از کنار کسی رد شد و کیفش را دزدید بازهم تعجب نمیکنیم!
فقط اگر کیف داشته باشیم کمی محکم تر آن را میگیریم!
یا هزار و یک اتفاق از این دست که دیدنش برای مان عادی شده و اصلا هم عجیب به نظر نمیرسد!
اما اگر دختر و پسری را ببینیم که در خیابان یکدیگر را به آغوش کشیده و میبوسند،آنوقت نه کنجکاو میشویم،نه میترسیم،نه کیف مان را دو دستی میچسبیم و نه هیچ چیز دیگر!
فقط تعجب میکنیم!
سر جای مان می ایستیم و با دهان باز نگاهشان میکنیم...!
اصلا شاید کمی هم احساس خجالت کنیم.
ما به ندیدن عشق عادت کرده ایم و حالا عشق به عجیب ترین رویداد زندگیمان بدل شده است...!
کاش ما هم میتوانستیم مانند پدرمان آدم عاشقی کنیم.
او فقط یک سیب نچید،بلکه بهشت را تنها به یک لبخند عاشقانه حوا فروخت...
ZibaMatn.IR