غم عشق را سرودم ، همه را به آب دادم
و برای دیدن تو ، تنِ خود به خواب دادم
دل من اگرچه رنجید و دلِ تو هم نفهمید
من از این قمار عشقی به خودم عذاب دادم
همه خاطرات بد را به کنار میزنم من
که به این دلِ پر آهم غمِ بی حساب دادم
تو چقدر سنگ هستی که دلِ مرا شکستی
که برای دل گسستن به دلم شتاب دادم
تو غم مرا ندیدی به کنارش آرمیدی
و بجای هدیه ی تو به دلم طناب دادم
تو نبودی و ندیدی که برای دل سپردن
به خدا به جز دل خود، همه را جواب دادم
تو که رفتی و نگفتی چه گذشت بر دل من
دل من شکستی اما به تو آب و تاب دادم
زتو من گذشتم اما به کسی نگو که برمن
چه گذشت و بر دل خود غم ناصواب دادم
مهران بدیعی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
