روزی می رسد که نسبت به همه چیز بی تفاوت می شوی.
نه از حرف و حدیث دیگران می رَنجی و نه از قضاوت کردنِ شان وه نه دلخوش می کنی به حرف های عاشقانه ی اطرافیانت. نسبت به همه چیز سِر می شوی و برایت رنگ و بوی بی تفاوتی دارد. دنیای تنهایی ات می شود خاکستری رنگ، تبدیل می شوی به خنثی بودن. روزی که نسبت به همه چیز بی تفاوت می شوی، دیگر آب دادن گلدان های لب حوض، صحبت کردن و آواز خواندن برای شان خوشحالت نمی کند از سر عاذت فقط انجامش می دهی. نسبت به این بی تفاوتی خودت هم کلافه می شوی و این سردی نتیجه ی همه ی گرم بودن هایی ست که نادیده ات گرفته اند.
هر انسانی می تواند در هر شرایطی قراربگیرد و در هر زمینه ای هم انتخابگر باشد و هم بی تفاوت. هر آدمی می تواند یکی از این دو بُعد را انتخاب کند که این روزها بسیارند کسانی که بی تفاوتی را می پذیرند. فقط کافی ست در زندگی هر از گاهی، به تمام آن هایی که چشم لَبخند تو را نداشتند پُشت کنی.
\بی تفاوتی عجیب آدم ها را می سوزاند.\
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
