باید یک نفر باشد
که از چشمانت حالت را بفهمد،
و بداند که چطور باید چشمانت را بخنداند و از نصیحت های منطقی دست بکشد...
باید یک نفر باشد
که برای تفاوت هایتان احترام قائل شود و اتفاقأ دیوانه ی تفاوت هایتان باشد!
یک نفر که
حساسیت هایت را درک کند
و از آنها به عنوانِ نقطه ضعفَت استفاده نکند و هیچ وقت اجازه ندهد بیماریِ بزرگِ حسادتِ درونَت بیدار شود...
باید یک نفر باشد
که دیوانگی بلَد باشد،عاشقی بلَد باشد،
گهگداری سرش را روی پاهایَت بگذارد
و در خواست کند برایش شعر بخوانی ، برایت شعر بخواند!
که گاهی کتابَت را از دستت بگیرد و بگوید دوست داری من برایت بخوانمش؟
یک نفر که موهایت همیشه با دستانِ او بافته شود!
یک نفر که بداند وقتی باران میبارد
اگر در خانه باشی دلت میگیرد و بگوید برویم زیرِ باران بِدَویم؟
یک نفر که
از نگاهت بخواند دلت میخواهد امروز را به گردش بروی...
یک نفر که دلنازکی هایت ، نِق زدن هایت از سرِ دلتنگی دلش را نزند
و خریدارِ ناز و اَطوارَت باشد!
کسی که هیچوقت نگذارَد دلخوریتان به روزِ دوم بکشد!
یک نفر که
بتوانی در کنارش خودِ واقعیت باشی
و از خودت بودن هَراس نداشته باشی!
یک نفر که برای گوش دادن به حرف هایت وقت بگذارد و گوش سپردن به روزمرگی هایت برایش جذاب باشد!
یک نفر که بتوانی در کنارش کودکِ درونت را زنده نِگه داری و با خیالِ راحت عاشقی کنی.!
شاید رویایی و تخیل وار بنظر بیاید
اما صبر کردن برای داشتن چنین آدمی خالی از لطف نیست...
چرا که آدم ها یکبار زندگی میکنند و تمام آدم ها حق این را دارند که در زندگیشان خوشبختی را لمس کنند!
خدا را چه دیده ای
شاید یکبار زندگی روی خوشش را نشانت داد و بر وفق مرادَت پیش رفت...!
ZibaMatn.IR