وقتی صبح بیدار شدی و توی آینه دیدی زیباتر شده ای، وقتی بی اختیار موقع کشیدن خط چشم آواز بخوانی، وقتی صبح بیدار شوی بگویی سلام فلانی، شب که میخوابی بگویی شبت خوش فلانی، وقتی کم غذا شوی، شلوارهات گشادت شوند، وقتی فکر کنی همچین هم ناجور نیستی نه به ظاهر نه به خلق، وقتی هر گربه را که دیدی ناز کنی، قربان کفترها بروی، دست بکشی به تنه درخت ها، بیخودی به ملت لبخند بزنی، وقتی موقع شستن ظرف ها بخوانی ای چراغ هر بهانه از تو روشن از تو روشن، دلت رنگ قرمز و صورتی و زرد و پرتقالی بخواهد ، هر جا رفتی چیزی جا بگذاری از حواس پرتی، وقتی فکر کنی مرگ سراغ هرکسی برود سراغ تو نخواهد آمد و تو دیگر نامیرایی، وقتی جانت بخارد برای انتظار، برای معطل شدن در فرودگاه و ترمینال آنهم گل به دست، وقتی همه پول هات را خرج کافه های دلبر و عمارت های قدیمی کنی برای دو تا فنجان قهوه و یک برش کیک شریکی، وقتی فکر کنی چتر گرفتن زیر باران یعنی خودزنی، وقتی فکر کنی توی اولین کوچه تاریک و تنگ و خلوت شهر باید ببوسی اش و مهرت را بزنی و کار را تمام کنی....
وقتی همه این ها شد لب هایت را بچسبان به شیشه سرد اتاقت و انعکاس کمرنگ خودت را در دل شیشه ببوس. تو خدایی کردن را بلد شده ای. تو عاشق شده ای.
ZibaMatn.IR