‍ کاس شوری ما بو
ابران جان شوریکا
آسمان دیل جا ارسو وارسی...
هنده، هتو
می چومان آرناموسی بو
تی دیم کوجه خنده خنده!
دانم، با بیشی...
ولی تو هله نوشو
تی نداشته دیل پا صدا
آویرا گوده
امی جوخوفته راشیا

برگردان شعر

هنگامه روزهای کوتاه سال بود/وقت تن شستن ابرها/از دل آسمان اشک می بارید.../بازهم، همین طور/رودربایستی چشم های من بود/خنده های کوچک صورت تو!/می دانم، باید بروی.../ولی تو هنوز نرفته/صدای پای دل نداشته تو/گم کرده است/مسیر مخفی ما را/




«کاسه شوری ما" کنایه دارد به ایامی از سال که در آن، روزها بسیار کوتاه هستند. اهل خانه بعد از صرف نهار، هنوز برای شستشوی ظروف اقدام نکرده، هوا تاریک می شود»
ZibaMatn.IR