مرغ شیدا

سربه سودای تو دارم بین که تنها میروم
عشق تو آتش به جانم بی محابا میروم
برق چشمانت مرا سوزانده و خاکسترم
رفته ام بر باد اینک تا ثریا میروم
باده لبهای تو مست وخرابم میکند
این شراب کهنه را لاجرعه بالا میروم
زلف مشکین تو شد جانا طناب عمر من
گر بریدی ای صنم از دار دنیا میروم
قلب من روشن شد از خورشید خندان رخت
با چنین مهر رخت تا عرش اعلا میروم
تا شدی لیلای دل این دل بشد مجنون تو
این چنین صحرا به صحرا بهر لیلا میروم
مرغکی بی آشیانم در زمستان فراق
یخ زدم تا ناکجا دنبال گرما میروم
این زمستان میرود فصل بهاران میرسد
چون صفیر مرغ شیدا بی سرو پا میروم
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
خوش بین