من ۱۷ سالگیت مبارک ...
من به آفتاب گردان شبیهم
در تاریک ترین روز ها در پی نورم
حتی وقتی که سرم پر از دانه های سیاهه
من چون رویاهایم اوج گرفتم
پشت به تمام ستاره های شب
تا برسم به صبحی که تنها از خورشید طلب نور می کرد
بدان
تلخ گفتم
تا به حقیقت برسم
طولانی تر از هرسال
زندگی کردم روزهای تاریک تر از شب را
با سقوط از هر قله
پرواز کردم
مرا در ریشه کهنسالی پیدا کن
زمانی که امیدی به زندگی نبود
با بغض می نویسم
زیرا که پشتوانه ای نیست
زیرا که هیچ سایه ای به ارتفاع کوه نیست
به اندازه تمام سرکوب ها
تلاش کردم
از گفته هایم هراسی ندارم
واژه هایم برای نوشتن فردا کافی نیست
من از دل سنگ شکفتم
تا نوید بخش اینده باشم .
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
