آدمی تا که قدم برتن دنیا زده است
زندگی مشت خودش را به سرِما زده است
میوه ی تلخ از آن روز نصیب من و تست
که پدر دست برآن شاخه ی بالا زده است
زندگی چیست؟همان قصه ی طوفانی نوح
پدری با غم فرزند به دریا زده است
خشت خشت دل ما خانه ی ابلیس شده
کجیء باورمان سربه ثریا دزده است
هی شکستیم و شکستیم و شکستیم ولی باز
چرخ با خشم خودش باز تبر را زده است
بعد ازین دل خوشی ام آمدن آن اجلی ست
که خودش بر ورق مرگ من امضا زده است
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
