اندی پیش به دور از چشم کسی خاطرم هست که با هم خیالی بافتیم
خیالی که گل های رز از رنگِ پریده ی آجر هایش تقلید کرده بودند
به یاد دارم در آن خیال شیرین برایم فرشی آمیخته از اطلس های بهشتی پهن کردی تا دانه های خرمایی موهایم را بچینی
تو همراه طنین بلبل ها بودی
و من غزل غزل عاشقانه هایم را مملو از نگاهت میکردم
حواس قلبم پرت آوای دل فریبت بود که به خود آمدم و خود را زیر سایه درختان این شهر غرق در بوسه های مرگ دیدم.......
«فاطمه دشتی»
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
