«عشق نهان»

در پشتِ شرم خویش عشقی را نهان کردم
کَز دوری اش هر لحظه دردم را عیان کردم

در بازی صد رنگ تقدیرم هزاران بار
با هر شکستِ دل، دوباره امتحان کردم

پیچید چون پیچک حضورش در وجودم تا
مِهر و وفایش را به دل دُرِّ گران کردم

در خود فرو می ریختم از حسِ دلتنگی
هرجا که دستم را به سوی آسمان کردم

رؤیای خیسش را به وقت بارش باران
بی وقفه چون چتری برای سایبان کردم

چشمان خود را بستم و با عمق احساسم
وصف قشنگش را به طبع خود روان کردم

اندیشه های ناب را سر فصلِ اشعار و
عشق و محبّت را، الفبای بیان کردم

طی کردم عمری عاقبت تا اینکه فهمیدم
بی عشق ، عمرم را پُر از رنگِ خزان کردم
..
..
بهزاد غدیری
behzad ghadiri
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
بهزاد غدیری (شاعر کاشانی)