«بردار پای خود را»

از عشق نا امیدم، بردار پای خود را
کی طعم آن چشیدم، بردار پای خود!!

کردی چه صورتم را، در زیر پا لگد کوب
از صورت سپیدم، بردار پای خود را

هرگز نبوده یوسف، در خانه ی زلیخا
خود جامه را دریدم، بردار پای خود را

تیغ و ترنج شیرین، من محو قامت تو
فرهاد سر بریدم ، بردار پای خود را

دیگر نمانده جانی، در جسم خسته من
از بام تو پریدم، بردار پای خود را

رفتم غریب و تنها ، از باغ گیسوانت
هرگز گلی نچیدم، بردار پای خود را

✍️ محمدی البرزی
دو شنبه 11 مرداد 400
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
من و تو باور باور داریم، که محبت زیباست