توهای خالی اطرافیان
درختان پاییز را
توهم بار کرده اند
و من، برای خودم
که صدای پرندگان را می فهمم
اما نمی خواهم جواب دهم، ناراحت هستم
ای کاش...
منسجم ترین
صبح ها، باز می گشت
تا پرندگان
در میان تاریکی شب، جان نمی دادند
پرنده در کنارم، جان می دهد
آن پرنده که
پیراهن زرد سرما را برتن دارد
آن پرنده که
اشکهای یخ زده را
بر دیار غمزده ها مهمان دارد

رعنا ابراهیمی فرد
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
اشعار معاصر