یک شهر بی خبرم
پیداست از طلیعه مهر پگاه تو
بیناست آنکه بیافتد به چاه تو
صد باغ خاطره هستی برای من
یک شهر بی خبرم از نگاه تو
هرچند مانده ام از پا ولی چه باک
زیباست ماندن در نیمه راه تو
دیریست کافر هر غمزه ات شدم
عمریست مانده به دام گناه تو
کوهیست بار غمت روی شانه ام
دامیست گوشه چشم سیاه تو
در هر دو دیده ام ای مهربان ترین
قابیست برکه ی لبریز ماه تو
من کیستم که تو را آرزو کنم؟
من چیستم که بگیرم پناه تو!
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
