متن عکس

گاهی یه خاطره، یه عکس قشنگ
از تو دنیامو به غارت می بره
گاهی وقتا خیلی دلتنگ توام
این روزای بی هدف کی میگذره؟
این روزای بی هدف کی میگذره...

گاهی دست هایم
می کوشند
در جیب های شلوارم
دستی پیدا کنند
که تصادفاً راه گم کرده است
طفلکی ها حق دارند
پس از سالها کار و تلاش
از عصاگری، برای چانه ی یک شاعر گرفته
تا شغلِ شریفِ اشک پاک کُنی
دستی پیدا کنند
آس نشان
دستی که کامل...

در این دنیا چه چیز،
کدام رمان است که
حماسه ای به وسعت
یک آلبوم عکس بسراید؟

در دنیایی که
همه چیز خیلی زود
فراموش می شود،
عکس ها سندی هستند
که با ثبت یک لحظه،
راوی تاریخ می شوند

از عکس سه در چهار
تا اتاق سه در چهار...
می خواهم
از این دایره ی سه در چهار
خلاص شوم
خلاص!!
«آرمان پرناک»

پرسیدی
ما که در لنزِ دوربین بودیم
پس چرا ظاهر نشدیم
عزیز دلم
پاسخ ساده است
غمگین ها
جایی در جهانِ عکس ها ندارند!
«آرمان پرناک»

سنگین تر از تفنگ /
عکسی است که یک سرباز حمل می کند /
عکسی بدون رنگ
عکسی بدون رخ
عکسی تمام هیچ !
«آرمان پرناک»

بعد رفتنت فهمیدم:
عشق نمی میرد
عشق مخفی می شود!
در یک عکس
در یک عطر
در یک اشک...

على سلطانى:

مخترع دوربین عکاسی
اگر می دانست
ساعتها حرف زدن
با یک عکسِ بی جان
چه بر سر آدم می آورد ...
هیچگاه دست به این چنین اختراعی نمی زد!

انقدر مپرس /
چرا هیچگاه /
عکسمان رنگی نمیشود /
کمی به آسمان بیاندیش
« آرمان پرناک»

عکس من ،
برعکس من ،
فریاد دارد
با سکوت....
حجت اله حبیبی

چهره ی صبح می شکفد!
دمیکه
عکس خویش را
در برکه آفرینش
به نظاره می نشیند...
حجت اله حبیبی

و ناگهان در نبودن ها
هیچ تسلایی نمى بینی
نه پیراهنى فراموش شده، آویخته در کمد
نه یک کتابِ نیمه باز، کنار تخت
نه آن چمدان کهنه زیر پله ها
نه چروک پرده ای
نه قلم و دفترى افتاده زیر مبل سبز
نه بوى عطری
نه خطی
نه شعری
نه...

قسمت نبود سیب بگوییم پای هم ☘︎ ☘︎

دنیا برای عکس دوتایی حسود بود

☘︎ ☘︎ آرمان پرناک

چون قهوه بدست گیرد آن حب نبات

از عکس رُخش قهوه شود آب حیات

عکس رُخ او به قهوه دیدم گفتم

خورشید برون آمده است از ظلمات

بی سبب نیست
که در آینه می خندم ، شاد
عکس زیبای تو
در آینه ی دل افتاد .
حجت اله حبیبی

وقتی که عکس می گیری ،
خودت باش .
حجت اله حبیبی

این شما نیستید که عکس می گیرید. این عکس است که شما را می گیرد

با لبخند یه عکس از تو جیبش بیرون آورد و با حالتی که مثلا میخواست جدی باشه؛ پشت و رو بهم نشون داد و گفت فکر میکنی این عکس چقدر میتونه خوشگل باشه؟
با اینکه میدونستم عکس خودمه، بر خلاف همیشه سعی نکردم کنجکاوی کنمو همونطور که با آتیش بازی...

عبور

از اینهمه ظلمت عبور باید کرد

از اتش وحشت عبور باید کرد


در میان کوچه های سرد روزگار

با اینهمه حسرت عبور باید کرد

حسن سهرابی

می خواهم
برگردم به قدیم، جایی که زندگی
در قاب عکس های سیاه و سفید
زندانی بود
اما دلخوش
دلم یک جرعه سادگی می خواهد
خمار صداقتم
کجاست تا جرعه ای بنوشم؟

لە ئەلبوومی ژیانی هەمووماندا،
وێنەیەک هەیە،
که وێنەگەرەکەیمان
لە خۆمان خۆشتر ده وێت...!
◇
میان آلبوم زندگی همه ی ما،
عکسی هست،
که عکاسش را
از خودمان بیشتر دوست داریم...!



شعر: توانا امین
برگردان: زانا کوردستانی

چون کنم یاد تو ، نوری با من است
غایبی ، اما حضوری با من است
درد دلها میکنم با عکس تو
وه عجبسنگ صبوری با من است

انقدر مپرس

چرا هیچگاه

عکسمان رنگی نمی شود !

کمی به آسمان بیاندیش ...

آرمان پرناک