سردم است. مثل بچه ها گریه می کنم.
دلم می خواهد هرجایی جز اینجا باشم.
از خودم می پرسم با چه حالی برگردم خانه.
رو به آسمان می کنم ؛ حتی یک ستاره هم در آسمان نیست.
گریه ام بیش تر و بیش تر می شود.
امیدم از همه جا ناامید شده. کاش کسی جایی منتظرم باشد...
این انتظار زیادی است؟
ZibaMatn.IR
