کاش،،، کسی بپرسد: چرا لبخندهاے تو؛ اینقدر بی رنگ است؟! و من،،، همہ چیز را بیاندازم گردن تنهایی! ◇ [برگردان] کاش،،، کسی اَزِم بَپُرسَ: چونه خَنِ تو؛ اِنقَ بی رَنگِ روَ؟! مِنَم،،، هَمَ چینَ بِنازِم شُنِ مِل تنایی! لیلا طیبی(رها)
این متن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.