دلتنگی جزئی از این زندگی ست، غم جزئی از این زندگی ست، شادی، لبخند، اشک، جزئی از این زندگی ست. باید تجربه کرد، باید قبل از رفتن، همه چیز را تجربه کرد. مانند مسافری که اینهمه راه آمده تا ببیند و بچشد و بشنود و لمس کند و برگردد. باید طعم و عصاره ی همه چیز را چشید، باید تفاوت عمق اندوه و شادی را تشخیص داد، باید آرامشِ بعد از گریه ها و لبخندهای طولانی را تجربه کرد، باید عاشق شد، دلتنگ بود، اشتیاق داشت، در آغوش کشید. باید تلاش کرد و به دست آورد و از دست داد. باید سفر کرد و باید آدم های تازه ای را ملاقات کرد و باید درودها و بدرودهای بسیاری گفت و باید طلوع ها و غروب های بسیاری را با احساسات متفاوتِ بسیاری به نظاره نشست.
باید دید و شنید و فهمید و خواند و دانست و آموخت و رشد یافت و آسیب دید و تجربه کرد، باید همه چیزِ این جهان را به قدر گنجایش فهم و درک و پذیرشِ گونه ی انسان، تجربه کرد...
...Saeideh...
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
دلنوشته های سوگند....