اگر عمر دوباره داشتم،
اشتباهات بیشتری مرتکب می شدم. همه چیز را آسان می گرفتم، تنها اندکی از رویدادهای جهان را جدی می گرفتم. اهمیت کمتری به بهداشت می دادم، مسافرت بیشتر می رفتم، از کوه ها بیشتر بالا می رفتم، در رودخانه های بیشتری شنا می کردم. بستنی بیشتر می خوردم و اسفناج کمتر. مشکلات واقعی بیشتری داشتم و مشکلات واهی کمتری. آخر ببینید، من از آدم هایی بودم که بسیار محتاط و عاقلانه زندگی کردم، البته من هم لحظات سرخوشی داشتم، اما اگر عمر دوباره داشتم، از این لحظات سرخوشی بیشتر می داشتم. من هرگز جایی بدون دماسنج، پالتو، بارانی و… نمی رفتم. اگر عمر دوباره داشتم، سبک تر سفر می کردم. وقت بهار، زودتر پابرهنه راه می رفتم و وقت خزان دیرتر به این لذت خاتمه می دادم. بیشتر عاشق می شدم، پایکوبی و شادی بیشتری می کردم و در روزگاری که همگان عمرشان را وقف بررسی وخامت اوضاع می کنند، من به ستایش آسان گرفتن اوضاع می پرداختم.
زیرا با ویل دورانت موافقم که می گوید:
شادی از خرد عاقل تر است.

- دان هالد
ZibaMatn.IR