درونِ چشمِ کبوتر، جنونِ پاییزی
که کِل کشیده زمین از هوای چنگیزی
دعای گرگ بیابان گرفته شاید که
قدم قدم پَرِ شاهین، کشانده تا چیزی
نوای طبلِ زمستان و داغ هر تحریر
شروعِ ریزشِ دیوار پای کُشکَنجیر
شکسته تر شده احساسِ گرمِ گندم زار
سلام بر تنِ شبنم سلام بر شمشیر
درختِ سِحرِ سَحَر انتخابِ طوفانی ست
که برگ برگ تَنَش التهابِ طوفانی ست
و انتظارِ تبر از چنین کمین کردن
طلوعِ توله تبرهای نابِ طوفانی ست
تمامِ نقشه گریزش رسیده قربانگاه
گوزنِ تشنه ی زخمی، بُریده از هر راه
دعای تیرِ صنوبر برای او کافی ست
بنوش آبِ حیاتت که پاک هستی، آه
به اشک های عروسک درون گور، نگاه
به خونِ چاهِ پر از آهِ مرده شور، نگاه
نگاهِ دخترِ باران به استحاله ی ابر
به لحظه لحظه ی ساوان ازین عبور، نگاه
صدای سردِ نفس، بُرده روحِ معبر را
وداعِ اشکِ پدر، تشنه کرده پیکر را
کمر شکسته ولی مرد شد پسر در درد
کمر شکسته ولی کول کرده مادر را
رسانده دستِ صغیرش به قافِ آن مرداد
برای پرچمِ انسان که اوّلش افتاد
پسر به مرد درونش شناسه ای داده:
فلاتِ دردِ خداوند !، سرت سلامت باد
آرمان پرناک
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
