این روزها....
غرق شدیم میون یه آرزو،
میون یه رویا، که کی قراره
آسمونی که ستاره هاشو مخفی بغل کرده
و واسمون حتی نور ماهشو هم نشون نمیده،یه روز صبح بشه؟؟!
خسته ایم و لغتنامه دهخدا هیچ ترادفی برای
عمق تیره بودن حالات روحمون در خودش
جای نداده:)
نمیدونم کی قراره یکی بیدارمون کنه
و منکر واقعی بودن این روزا بشه...
و بگه از ابتدا تا انتها
تموم این ثانیه ها...
یه کابوس غیر واقعی بود...
نمیدونم کی ولی
محتاجیم به دقایق بهتر...
برای ادامه دادن...
برای خنده های یه ایران بهتر...:)
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
