قوی بودن را از مادر کولبری بیاموز که در سرما موهای بدنش احیا میشود لبان خشکش تاول میزند ،گونه های سرخش از شراره های سرما میسوزد از تپه ها غم زده بالا میرود چشمان سبزش در سیاهی شب و طوفان هولناک سوسو میشود پاهای ظریفش میلرزد اسمان به حالش شروع به غرش و باریدن میکند ،رو به اسمان نگاه میکند و می گوید من پاهایم عریان از کفش شده ،تو گله مندی؟
من مادرم یک زن ،کولبر مگر داریم از مادر عاشق تر .
دریچه اسمان به احترام مادر باز گشود فرشته ها به عشق او زانو زدند.
المیرا پناهی درین کبود (کارشناس روانشناسی و نویسنده)
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
