نای ارغنون

جان فدای دلی که خون باشد به سر داری از جنون باشد
از غم و رنج خود فزون باشد همدم نای ارغنون باشد

شب نشین ترانه ها گردد قصه گوی بهانه ها گردد
رونق آشیانه ها گردد جرعه ی جام لاله گون باشد

جان فدای دلی که هشیار و عاشق و بیقرار و تبدار و
محرم رمز و راز اسرار و جاده پیمای بی سکون باشد

شعله گیرد به خامه هایی که در تب و تاب چامه هایی که
به تمنای نغمه هایی که واژه در واژه اش فسون باشد

دل همان به که بهترین باشد بین هر حلقه ای نگین باشد
گرچه آواره در زمین باشد از مکان و زمان برون باشد

ای فدای دلی که با جانان می سپارد سری به هر پیمان
تا که در بامداد جاویدان خالی از حرف چند و چون باشد

♤♤♤

✍علی معصومی
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
علی معصومی (تعدادی از سروده های بعد از ۱۳۹۹)