تنهاست ، اما ریشه دارد اما سبز است و بسیاری از ما همچون درختی در کویریم
ولی تا کی
غم پیرمان کرده است و در این هوای سرد دلگیر شب زمستانی
حتی جرعه نسیم گرمی نمی وزد
و صبر
آری صبر
زندانیست
که تنها پناهگاه ماست
و ما ناامیدانه
در این زندان غم
انتظار میکشیم ، چرا که چاره ای ما را در آغوش نمی کشد
و اگر باز هم بهار بهانه تلخ خویش را تکرار کند
مرگ ، سرنوشت ما خواهد بود.
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
