هر چه را که آفرید دلیلی داشت
و عقل من با من سخن میگوید

چشم را آفرید تا زیبایی دیده شود
خنده را آفرید تا شادی شکوه داشته باشد
دوستی را آفرید تا تنهایی منزوی شود
معرفت را آفرید تا خوبی درک شود
گناه را آفرید تا بخشش معنا داشته باشد
خرد را آفرید تا شعور به وجود آید
موسیقی را آفرید تا موجودات زبان مشترک داشته باشند
شعر را آفرید تا عشق توصیف شود
غریزه را آفرید تا هیجان ، هم آغوش عشق باشد
مرد را آفرید تا زن پشتیبان داشته باشد
اما زن را برای چه آفرید؟
زن را آفرید تا زندگی قلب داشته باشد.
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
اشعار و نوشته ها:ابوالقاسم کریمی