پر زد وفا از قلب مان با بی کسی فامیل شد
غیرت میان حرف ها، همرتبه ی آجیل شد!
دق کرد فردین، کوچه اش شد کوچه ی نامردها
قیصر به خاک غم نشست! مردانگی تعطیل شد!
شاید به ظاهر دیده باشی شهر از فرمان پر است
اما در آخر هر برادر بدتر از قابیل شد!
خوردند نان سفره ام را ناتنی ها روز و شب
پشت سر من از بدی پرونده ها تشکیل شد!
در روز تنهایی کسی نشنید فریاد مرا
روز خوشی هی ادعا در دستشان زنبیل شد!
با ریش های خود تبر بر ریشه ی حق می زدند
در روز میدان بارها قرآنشان انجیل شد!
تاریخ را باید بگردم تا ببینم چیست عیب
یک روز شاید بغض من به خنده ای تبدیل شد...
◾شاعر: سیامک عشقعلی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
