جمعه , ۱۸ آذر ۱۴۰۱
هرلحظه ی این زنده بودن باتو زیباستخوشحالی بی وقفه ی من باتو زیباستمن یک مخاطب در جهان دارم تو هستیخانم! اصلا شعر گفتن باتو زیباستوقتی تو باشی من خدا را دوست دارمآرامش این روزها را دوست دارمیادت می آید بار اول با خجالتگفتم: ببخشیدا! شما را دوست دارم...باید خودت را از دو چشمانم ببینییک جور دیگر دلربایی! دلنشینی! شعری پر از عشقم مرا باید بخوانیگل می کنم شاید نگاهم را بچینیگاهی کنارت غرق رودرباسی ام مندلنازکم دیگر ببخش...
خان نمی داند چه بد با بغض رعیت می کندگاه بعضی را سکوتی هم، بدعادت می کند جمع کن هوش و حواست را دلی را نشکنیآفرین بر او که در این حرف دقت می کند از گناهم چشم پوشی کن و روزی می رسد مبتلا باشد همان کس که نصیحت می کندبارها دیدم که هی دم می زند از راستیروز میدان دشنه بر قلب حقیقت می کند آدمی خاکی بماند یاد می گیرد ولیخوانده بودم فهم هم گاهی جهالت می کند در تعصب جز پشیمانی نمی بینی رفیق! وای بر آن کس که ظلم از روی غیرت م...
در اتاقم درختی هست، همسنِ پدر بزرگم! طنابی به شاخه هاش بسته امو هفت سالگی ام هرروز تاب بازی می کندتا پله های مارنقولا تا خانه های روروستا کلیسای باسیلتا نگاه خیره ی مجسمه های موآی! اشتیاقم که سرازیر شودتمام کوچه های جهان را در همین اتاق قدم می زنمآسمان روی میزم ساکن استستاره ها را استشمام می کنمچندروز پیش در مشتری پرواز داشتمامروز صبح همغروب تایتان را در قهوه نوشیدم!نمی دانم چرا همیشه از مریخ ترسیده ام! دیوا...
مشت واکردم و آن ماهی رفت...گفته بودم که تو هم خواهی رفت! تا ابد خواست بماند با منبعد یک حوصله همراهی رفت! بدترین لحظه ی دل کندن بودماند بر روی لبم آهی... رفت...شرط عشق است که مومن باشیمثل یوسف شو! به هر چاهی رفت! خواستم گریه کنم، مادر گفت: باید از پیش کسی گاهی رفت! ▪️شاعر: سیامک عشقعلی...
من غنچه ی پژمرده ی هر سال هستمچون آرزویی دیر اما کال هستماندوه هر تبعیدیِ بی خانه ام منشاید به قول مادرم دیوانه ام من! با بال هایی بسته در پرواز بودمپایان تلخی از خودِ آغاز بودم...جاری شدم در خط اول گیر کردممن روح خود را در وجودم پیر کردمگوری پر از تاریکی و تنهایی ام منمن حرف هایی دارم از جنسِ نگفتن! در چاه غم عمری ست سرگردان ترینمشد زندگی یوسف و من کنعان ترینم! من بارها کشتم خودم را در سکوتمصد ریشتر اندوه دا...
پایان سبز ماجرامی توخانم خوب شعرهامی توهرچی که دارم مال چشماتهمی پرسن و میگم خدامی تو!تو اومدی با ماه، با خورشید قلبت به رویاهای من تابیدبا تو به قدری خوب شد حالمحتی زمین با شوق من خندید!با تو همه جای جهان خوبه!هر ساعت از عمر زمان خوبه!پاداش صبرم باتو بودن بودخوشحالی بعد از امتحان خوبه!من با تو از تنهایی بیزارمزیبا میشم اسمت رو می آرمترجیح دادم عشقت رو به دنیاهر روز بیشتر دوستت دارم!از اون روزی که دل بهت دا...
دوری و تهران بی تو با من جنگ دارددر کوچه هایش با هوایت غرق دردماین روزها حالی نپرس از من که بدجوراین شهر را یک شعر سرخ از غصه کردمبعد از تو حسرت شد برایم مهربانیاینجا تمام مردمش قهرند با هماز ازدحام پوچشان پیداست غربتحس می کنم اینجا فقط تنهاست آدم!دور از منی... دور از منی که عاشقانهگاهی کنارت در خیالم می نشینمهرجای این دنیا که باشی باتو هستمهرچند با این فکر هم غمگین ترینم!از شهرری رد می شوم با یادت هرروزمیدان آزادی...
ممنونم از تویی که رویامو زنده کردیمدیونتم همیشهخانم خیلی مردی!توو روزایی که هیچکسدرد منو نپرسید مرحم شدی و دستاتبخشید عشق و امید از آدمای این شهر هی زخم خورده بودمتلخه ولی بگم کهقبل از تو مرده بودم!قلب منو به مرزمرگ و جنون کشوندنآیدین منم که دیدمشعرامو می سوزوندناین سمفونی همیشهتکرار بی کسی بود گردابی که توو بهتشخورشید میشه نابود من شاملوی خستهاز عشق و خنده بودمیک عمر با غرورمتنهایی مو سرودم...
زندگی دردی ست شاید نیست درمانش هنوزدر شروعش مانده ام با فکر پایانش هنوز سخت شد هرلحظه اش هرروز، هرجا، در دلمحسرتی دارم من از یک ذره آسانش هنوز قصه را غمگین نوشت از اولش شاید خدا هرکسی زخمی به دل دارد و بر جانش هنوز آب را از خون گرفتن رسمِ زشت زندگی ستاین که چیزی نیست می دانی تو از نانش؛ هنوز... جنگجوها آخرش یا زنده یا بازنده اندمن شکستم با خودم در اولین خانش! هنوز... از خدا دلگیر هستم بس که تنها مانده امنیست راهی ...
از خدایت نگو دلم خون استشاید از یاد برده آدم رامن صدایش نمی زنم چون کهدادم از دست اعتقادم را ⬜ شاعر: سیامک عشقعلی...
به خداوندی که هیچ اشکال در کارش نبود!سهم آدم خاک و این اندوه بسیارش نبودلطف او شد بغض ما، زندانِ گردی شد زمینبی حواسی ذره ای در خط پرگارش نبود!⬜ شاعر: سیامک عشقعلی...
نقش ما را در ازل ایزد به تنهایی کشیدقصه غمگین شد ولی آن را به زیبایی کشیدآه از آن سیبی که آدم خورد با یک وسوسهرنج آدم ها از آن ساعت به بد جایی کشید ⬜ شاعر: سیامک عشقعلی...
تو خندیدی جهان زیبا شد از عشقدلم آبی ترین دریا شد از عشققلم در دست من آمد به اعجازو دفتر سمت شعری وا شد از عشق🟩 شاعر: سیامک عشقعلی...
دوباره عشق زد جوانه دوستت دارم!همیشه گرم و بی بهانه دوستت دارم!خدای من شدی و می پرستمت با شعرببین! ببین چه شاعرانه دوستت دارم!◻ شاعر: سیامک عشقعلی...
طوفان رفیق غیرتِ دریایی ات بوداین گوشه ای از قصه ی زیبایی ات بودیاغی شدی و آسمان را فتح کردیدیوانگی زیباترین تنهایی ات بود...◻ شاعر: سیامک عشقعلی...
صدایم کن! صدایم کن دوبارهبگیر از خوابم این کابوس ها رااسیرم در شبی سرشار از مرگبچین روی سرم فانوس ها را شدم تنهایی قاجار انگار ببین در وحشتِ من روس ها را!سکوتم گور تلخ ناامیدی ستکسی می آورد ناقوس ها را لبم را مرگ می بوسد و هرباربه جانم می کشم ویروس ها را چه می خندند این مردم کنارمنمی بینند ما مایوس ها راتبی دارم و می سوزد وجودمبیاور کل اقیانوس ها را ◻ شاعر: سیامک عشقعلی...
ما باز می آییم آبی تر از دریا! از سینه ی دیروزهمراه با فردا!با وسعتی از نوربا آسمانی شادهم شوق با بوسهاز هرچه غم آزاد!با چشمه ها هم فصلبا رویشی پربارما بازمی آییمبا عطرِ گندم زارهرروز این لبخندتکرار خواهد شدخورشید در شعرمبیدار خواهد شد!ما باز می آییماین قصه سبز از ماستتا عشق می رقصدتا زندگی زیباست! شاعر: سیامک عشقعلی...
جان خواستی! دادم! گرفتی تا بدانیمن در قمارِ عشق تو، دلداده بودم! خونم که سرخ از غصه شد، دیدم نماندیرفتی و فهمیدم نه! من... من ساده بودم! یک بار دیگر عشق را از دور دیدمیک بار دیگر با دلم در خود شکستم! من داغ این تنها شدن را قصه کردمتا زنده ام باید بماند پشتِ دستم! هرچند در این بی تو بودن های غمگینهی گریه کردم با خودم هرروز، هرشب هرچند قلبت سنگ شد با شعرهایم هرچند من ویران شدم هرروز، هرشب کشتی مرا با دست بی رحمِ غرور...
ای شکوه سبزِ زیبایی!آخرین سرود دریایی!خسته ایم! خسته از این بغضبا کدام جمعه می آیی؟شاعر: سیامک عشقعلی...
به آسمان، زمینِ خداوند سلام!به هرچه آفرید هنرمند سلام! به رود، چشمه، سنگ، به این پنجره هابه زندگی، به عشق، به لبخند سلام!شاعر: سیامک عشقعلی...
مشتاقِ با من بودنی! جوری که باید نیستم!یک روز می آیی ولی، آن روز... شاید نیستم! شاعر: سیامک عشقعلی...
مثل طرح های قاجاری!مثل سیبِ سرخِ تب داری!باشکوه مثل یک دریاهرچه زیباست، تویی! آری!هرچه چشمِ شور، دخترجان!از تو دورِ دور! دخترجان!شعر هرچه هست، تقدیمِ:خدای غرور! دخترجان!مثل کوچه های تبریزی!مثل کوردها دل انگیزی!ای شمالِ خاطرات سبزای جنوبِ زردِ پاییزی!خنده خنده ناز می پاشیکاش کاش! سهم من باشی!صورتت که ماه می مانددستِ عشق کرده نقاشی!بنده ات شدم! خدایم تو!ای دلیلِ شعرهایم تومی شود که مال من باشی؟آرزو شدی ...
از کوچه بازم عطر بغض برگ پیداستبا یاد تو در این هوا، باران دلم خواستاشکی چکید از چشم هایم تا بگوید؛پاییز یعنی: یک نفر ناجور تنهاست...🟩 شاعر: سیامک عشقعلی...
گرچه دل کندی و رفتی، دلبرم هستی هنوز عشق من! با شعرها در دفترم هستی هنوز من وصالت را ندیدم گرچه با آغوش خودبا جسارت! بی جسارت! همسرم هستی هنوز🟩 شاعر: سیامک عشقعلی...
گرچه من در جنگ، با دنیا و تقدیرم هنوزدر خیالاتم برایت باز می میرم! هنوز...قسمتم هرگز نشد آغوش گرمت، خوب من!راستش بدجور از این عشق، دلگیرم هنوز!گاه می بینم تو را از دور؛ اما بی صدا!دوستت دارم! دلیلش را نمی دانم؛ چرا...آمدم دریا شوم در وسعتت، دریای عشقآخرش شد سهم من، این گریه ها این شعرها دست من از زندگی، بی دست هایت سرد شد!بی تو یک اردیبهشت از دست غم ها، زرد شد!من به قدری حرف هایم را به اسمت گفته امنیستی اسمت ولی، با دفتر...
ای کویر خشک! باران می رسدغصه های ما به پایان می رسدگرچه چاه غم، پر از آوارگی ستآخرش یوسف به کنعان می رسدشاعر: سیامک عشقعلی...
بلایی به سرم آوردم این بارکه هیچی رو لبم، خنده نمیشهدیگه مثل قدیما شوق چشمامبه فکر لمس آینده نمیشه!چه روزایی رو بی تو باخت این مردنمیگم که بدونی چی کشیدمخودت خواستی قفس زندون من شهمن از رویای عشقت دل بریدم!دوباره طرح لبخند قشنگت...شکستن در سکوتم، شکل دریاست!تورو می سپارمت دست خدایی که دستاتو برای من نمی خواست!ترانه سرا: سیامک عشقعلی...
من، کوچه، دردی بی عبور...این بغض دارد طعمِ گور!دلتنگ چشمان توامدر غربتی تاریک و کوربیزارم از هر فاصلهشد بی تو بودن حرف زوربا اشک هایم، باز هممی بوسمت از راه دور...شاعر: سیامک عشقعلی...
باز بی من رد شد از این کوچه، او!چشم هایم! چشم هایم تیز شدباز انگاری توهم می زنم!باز این رویا چه دردانگیز شد...[دخترم:] بابا بیا صبحانه! / من،همچنان با یاد او در کوچه ام...(دخترم فهمیده حالم خوب نیست!)چشم هایش از غمم لبریز شد...دفترم را باز کردم سمت بغضواژه ها غمگین تر از من،/ باز همشعر آمد، اشک جاری شد ولیزخم کاری... مرحمم ناچیز شد!کوچه از باران سراغت را گرفتهی نشستم در هوایت مثل ابر راستی! بعد از تو من شاعر شدم...
ناز چشمان تو شد علت پیدایش عشققلب من، چشمه ترین رود پر از خواهش عشقبا تب و تاب نگاه تو، دلم رفت که رفتمتشنج شدم از ولوله و رانش عشقآتش عطر تو، دامان غزل را سوزاندبه سرو پای قلم خورد، دوتا ترکش عشق!انقلابی که شدی رهبر آن، فاجعه کرداسم این حادثه را گفت کسی: جنبش عشق!مرز احساس مرا خوب شکستی در همامپراتور تویی! هر قدمت، ارتش عشق!دین چشمان تو را، هرکه شنید عاشق شدمن مسلمان شدم از درک همین ارزش عشق!خوش نشستی به دلم! ...
به سرم زد که خدا را بکشمسایه اش از سر ما کم بشود!که جهان پاک شود از غم و آهکه خداوند خود آدم بشود...شاعر: سیامک عشقعلی...
دنیای من، یک روز هم درگیر آرامش نشد! لعنت به رسم زندگیوقتی که تاست شش نشد!شاعر: سیامک عشقعلی...
خسته ام! خسته تر از خستگی و پانشدن! گور دردم! پرم از غربت و پیدا نشدن!مثل یک قطره که عاشق شده در چشمه ی آب می رسم آخر هر قصه، به دریا نشدن!• شاعر: سیامک عشقعلی...
عشق هم، هدیه ی زیبای تو بود بودنت، لحظه ی شیرین من است به پرستیدن تو، مشغولم! دوستت دارم و این، دین من است! شاعر: سیامک عشقعلی...
ماه من! در قفس پنجره ها، گریه نکن! غصه نخور!می رسد آخرش آن فصل پر از خنده ی ما، غصه نخور!شاعر: سیامک عشقعلی...
