سیامک عشقعلی

می‌توان گاهی در آتش گشت دنبال بهشت
من تو را با چشم قلبم انتخابت کرده‌ام!

آرام باش این غصه هم خواهد گذشت
هرجور باشد بیش و کم خواهد گذشت

با هرچه داری در جهان دلشاد باش
آری غنیمت دان که دم خواهد گذشت

امروز محتاجم به آغوشت بیا
فردا که من آب از سرم خواهد گذشت

لبخند کوتاه مرا کشتی بگو
آیا خدا از این...

غربت خاک زمین کم بود از دوزخ مگر؟
هیچ‌کس این‌جا نباشد غیر ما دلسوز ما

ما دو روزی را فقط مهمان این دنیا شدیم
دست بردار ای غم از تنهایی هرروز ما!

شکستی، رد پایت گریه می‌کرد
نشستی، خون برایت گریه می‌کرد

قسم بر تشنگی‌هایت که دیدم
بیابان در هوایت گریه می‌کرد

«مرا دریاب!» گفتی بار آخر
برادر بی‌صدایت گریه می‌کرد

خدا بین تو و آن مشک خالی
برای دست‌هایت گریه می‌کرد

پدر از غصه خم شد کوه لرزید
و مادر با...

ای غم فرودآ کربلا اینجاست اینجا!
ای تشنگان عاشقی دریاست اینجا!

اینجا وضو با خون خود باید بگیرید
از جان‌گذشتن واقعا زیباست اینجا

خُم: تشنگی! می: درد! مستی: سرسپردن!
عباس(ع) صاحب‌مجلس و سقاست اینجا

اینجا برای خسته‌ها آغوش باز است
عاشق‌نوازی دائما برپاست اینجا

پای دلت باید بیفتد تا ببینی...

با‌صفابودنمان شهرت ماست
مهربانیم و این عادت ماست

ریشه در نور و شکفتن داریم
خاک، سرمست صمیمیت ماست

ما دماوندِ غروریم ببین!
فتح خورشید هم از همت ماست

دشمن ذلت و ظلمیم اگر
مکتب آل علی(ع) عزت ماست

مرز و حد با همه داریم ولی
دوستی سبزترین رغبت ماست

رد...

از باغ و فصلِ غنچه، یک عمر خار دیدیم!
در خوابِ سبز فردا، هی گرگ و مار دیدیم!

از آرزو سرودیم، در مرگ قد کشیدیم
از اشتیاق گفتیم، اما دچار دیدیم!

غم پشت غم همیشه، دنیا چه جای شومی‌ست
از بی‌کسی کشیدیم... از روزگار دیدیم...

آن‌قدر مشت خوردیم در کوچه‌های...

رقصِ لبخندِ رهایت زیباست
اسمم از عطر صدایت زیباست

دامنت دشت گل و پروانه
مثل صبحی و هوایت زیباست

علت این همه زیبایی چیست؟
خوب گفتی که؛ خدایت زیباست

خوش به حال تو که هرجا باشی
رسم هر لحظه برایت زیباست

دوستت‌دارم و این دل‌بستن
با تو تا مرزِ نهایت...

تو ای اندوه پوشالی! تو ای تشویش ویرانگر!
تو ای بی‌رحمِ سرخ از مرگ! ای زالوی هر باور!

شبیه مار از دیوار، می‌آیی به قصد من
اگر می‌رانمت با سنگ، فردا می‌رسی از در

تو می‌تازی به نام ناامیدی، بغض، تنهایی
و جا وا می‌کنی در بودنم، هی می‌زنی خنجر...

عاشقیم و سوختن، تفریح ماست
ما جنون داریم! این تشریح ماست

کعبه را در کار مجنون دیده‌ایم
قصه‌ی پروانگی تلمیح ماست

در هوس آلوده‌ی دنیا شدی
عاشقی کن! عاشقی تصحیح ماست

جام ما را پر کن از لبخندِ یار
این‌چنین مستانگی ترجیح ماست

سادگی این رشته را محکم کند
سادگی،...

دلخسته از آواره‌گی‌ها، از ستم هستم
شاید خبر داری که من اهل قلم هستم

من بچه‌ی پایینِ شهرِ غرق در فقرم
من شاعر تنهایی و تبعیض و غم هستم

خاکستر نسلی که می‌سوزد ولی زیباست
ویرانه‌ایی با قدمتِ دیروز بم هستم

شاید برایت افت دارد کارگر باشم
شاید میان خواستگاران...

.
آدم‌ها
می‌آیند
می‌روند
می‌رسند
ولی من،
نمی‌رسم که نمی‌رسم که نمی‌رسم!

خیابان‌های کرج را
هر روز تمام می‌کنم
و این یعنی:
آواره‌گی همیشه تمام شدنی نیست!

من در این شهر غرق شده‌ام
کوچه‌ها گاهی به لطف
جسمم را به خانه می‌رسانند
و هربار
مادرم را پیرتر از بار قبل...

با ناز گل‌های جهان
چشمانت را کشیده‌اند
که چشمانت...
این دو وسعت قشنگ،
زیست‌گاه ‌همیشه‌ی رقص و ترنم!
هر کلمه‌ایی با موسیقی صدای تو شنیدنی‌ست!
موهایت را که باز کنی،
آیینه از زیبایی‌ات سر می‌رود
و جهان از شعر!
البته این‌ شعر نیست ها!
پلنگِ اشتیاق است
که در لباس...

می‌خندیدند
می‌خندیدم
صدایم را نمی‌شنیدند
حرف می‌زدند
حرف می‌زدم
صدایم را نمی‌شنیدند
من زنده بودم
فقط
دلم مرده بود
و نوزادی که مرده به دنیا می‌آید
دست خودش نیست اگر
نمی‌تواند بخندد
یا حرف بزند...

▪️درد

شب را به شب می‌رسانم وُ
زنده‌بودنم را به دوش می‌کشم
از هرطرف نگاهم کنی
شبیهِ «درد» شده‌ام،
که از معنایش فرار می‌کند!
فرار می‌کند
فرار می‌کند
و همچنان «درد» است...

دوست‌داشتنت را
آن‌قدر می‌نویسم تا شعرها همه سپید شوند!
چرا که من
از برکت موهایت به خورشید رسیده‌ام و
از گرمای بودنت
ایمان آورده‌ام به رسالت نجیب زندگی!

به لطف لبخندت
دامن دختران روستایی
دشت شقایق شده!
خنده‌هایت،
جریان سبز بهار است!
و هر قدمت،
زلزله‌ایی‌ست که زیبایی به بار...

با مزرعه هایِ سبز از ترانه می آیم
لبخندزنان، به شوق گرم خانه می آیم

با خاطره ها، کنار رود و چشمه می رقصم
از آینه تا طلوع، بی بهانه می آیم

یک دشت شکوفه چیده ام برای دستانت
در خواب نجیبِ ماه و هر جوانه می آیم

این بار...

جهل، پیرت می کند! شاید بدانی بهتر است...
کسبِ فهم ای دوست در اوج جوانی بهتر است

گاه بنشین پایِ زخم دردمندان، ماه من!
از عبوری بی تفاوت، مهربانی بهتر است

عاشق نور حقیقت باش و با دنیا بجنگ!
پای باورهای خود، محکم بمانی بهتر است

دارِ دنیا «رایگان» هرگز...

آخرین باری که زخمی شده بودم
«کرج» با تمامِ خیابان هایش
نتوانست یک جرعه لبخند پیدا کند
برای رفعِ دلمردگی ام!

«تنهایی» گوشتِ زانوهایم را،
می کند و می خورد!
«حسرت» گلویم را گرفته بود!
سایه های فک و فامیل
دورم کِل می کشیدند
و قهقهه شان
تا «نون» پایان...

این خانه! عطرِ گرم نان! زیباست...
آیینه یا آن سرمه دان! زیباست...

عاشق که باشی زندگی خوب است
عاشق شدی، عاشق بمان! زیباست...

آغاز شد زیبایی از اسمت
خانم! شعرم را بخوان! زیباست...

گیسوت، شب را در خودش حل کرد
ماهم تو باشی آسمان زیباست!

حوا شدی تا آدمت باشم...

از کنار خوابِ من رد می شوی
ذهن من باغِ تبسم می شود
این جنون آن قدر می گیرد مرا
صبح، حالم حرفِ مردم می شود!

گاه گاهی اشتیاقِ دیدنت
در وجودم بی قراری می کند
می رسی، چون موج می پیچم به خود
ناگهان وقتِ تلاطم می شود!

گاه...

بر شانه هایِ شهر دیدم پیکرت را
با گریه بوسیدم تمام باورت را

بی خواب بودی از صدای تیر و آژیر
حالا خدا دارد به دامانش سرت را

باور نمی کردم بمانی پای حرفت
تا اینکه دیدم اشک های مادرت را…

زیباتری در عکس های جنگ! آقا
دشت شقایق کرده...

سلام همسنگرِ من! خوب هستی کربلایی؟!
چه جایی بهتر از آن جا که نزدیکِ خدایی...

اگر از حال من جویا شَوی، بد نیستم... باز...
خودت که خوب می دانی ندارم هیچ جایی...

و اما نامه ات را... داده ام دستِ همان که
هنوزم چشم در راه است تا روزی بیایی......

هرچند دنیا خالی از غم نیست خانم!
دیوار شادی هاش محکم نیست خانم...

تنها تویی! تنها تویی دلگرمیِ من
غیر از تو دیگر هیچ یادم نیست خانم

وقتی دلت می گیرد از بغضم، بدان که:
آدم بدونِ درد، آدم نیست خانم!

من روح کوهم با غرور خود، همان که
در...