برگردیم
به آغوش منبسط نور
تا از تپش عشق
گوش عقل هامان کر شود
و رنگ آدم از تنمان فرو ریزد
شاید کمی انسان شویم...
و ما مردم دو عالم
تن خود را
به هر گلی می ساییم
تا مشام خود را
لبریز از بوی خداوند کنیم
و با این گهواره مدهوشی
روان نا آرام خود را نوسان می دهیم ...
ما به بلندای آبی آسمان
هر شبانه
کوچ می کنیم...
سید عرفان جوکار جمالی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
