گاهی بخوان
آواره می شوم که بگیرم نشانه ای
در بی نشان دامنه ی بی کرانه ای
در کوچه باغ شهرک اقلیم آرزو
جغرافیای زنده به شوق جوانه ای
همراه رقص باد سحرخیز و آشنا
با حلقه های زنبقی از روی شانه ای
ای ابر بی دریغ سخاوت ترانه کن
چندی ببار با گهر دانه دانه ای
آغشته کن به عطر طراوت زمانه را
چنگی بزن به پنجره ی آشیانه ای
گاهی بخوان چکامه شعر سپیده را
راهی بزن به زمزمه ی دلبرانه ای
در سینه ام نمانده کلامی به غیر عشق
در دفترم چه مانده به غیر از ترانه ای؟
مائیم و بیقراری و شب های انتظار
مائیم و نغمه های دل پر بهانه ای!
♤♤♤
✍علی معصومی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
