[•ضِمیرِمَن•]

قلمم را در دلِ دفتر رها کرده، می نگارم آنچه حضرت دل فرمان دهد و کلماتی که از این اقیانوسِ بی کران بر می خیزند را تقدیم نگاهت می کنم.
حرف از تو که می شود نگاشتن بسی سخت است .
گویا تو مدت هاست در ضمیرِ من جا گرفته ای.
میان همه و این همه ها، تو هیچ نبودی.
تو قلبم بودی؛ تو جانم و تو معنایِ دلِ غم زدهِ من بودی!
چه بگویم دیگر؟ تو می خندی و من جان می دهم از برایت.
با تو این کلبه ی ویرانه مظهر آرامش است؛ آری خانه ام کُنجِ دِنجِ دل توست.
پس قسم به معبودم که مقصودم، جز غرق در نگاه تو شدن هیچ نیست و در این جاده پر پیچ و خمِ گیسوانت من هزار و یک بار جان باخته ام
و امان از قِصه ی غُصه های عاشقی!

مِه گرفته
[•بآجوهَرِقَلب بآیَدنِوشت•]
[•شنوای نظرات ارزشمندتون هستم🌱•]
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
مِه‌گرفته